Achtervolging - Joh 4,1-14

Achtervolging is een geliefd thema in films en vaak heel spannend. Als je van griezelen houdt, tenminste. Zelfs thuis op de bank kun je film kijkend het achtbaangevoel krijgen. Zo is het in onze levens ook… een achtervolging is heel spannend en vaak angstaanjagend. Ook als het gaat om gebeurtenissen. Soms krijgen we het gevoel dat we door ellende achtervolgd worden. Helaas is dat niet zelden de praktijk. We hebben er zelfs een spreekwoord voor:  een ongeluk komt zelden alleen. Zo gaat dat in het leven, zeggen we dan vaak berustend.
En een gelovige zegt, het wordt nog wel eens anders. In Psalm 23 staat het ook:  geluk en genade achtervolgen mij al de dagen van mijn leven. Mooi, zeggen we dan! Maar dat is straks pas, zeggen we erbij. In Johannes 4, de tekst van ons leesrooster, blijkt dat we allang, dus nu al- door genade achtervolgd worden en daar kunnen we heel gelukkig mee zijn.
Liturgie van de morgendienst van 26 februari 2012
Zingen: B 76 Breng dank aan de eeuwige
Stil gebed, votum en zegengroet
Zingen: Ps. 23,1-3
Met de kinderen: B223 Dank u voor uw liefde Heer
Kinderen naar de Bijbelklas
Aansporing: Jer. 2,10-17; Jes. 44,1-5 +dubbelgebod
Zingen: Gez. 477, 1-2 Geest van hierboven
Gebed
Zingen: Ps 65, 1 en 5
Tekst: Joh. 4,1-15
Preek
Zingen: B 65 Bron van licht en leven
Gebed
Collecte - Kinderen terug uit de Bijbelklas
Zingen: Gez. 460, 1-5 Loof de Koning heel mijn wezen
Zegen

De wortel van de wanhoop Gen 3,1-7

Het overlijden van Whitney Houston, is weer een kras op deze wereld.
48 jaar nog maar, verdronken in het bad waarschijnlijk als gevolg van een mix van medicijnen en drank.
Wat een verspilling, zeggen de Engelsen dan. Dit was een vrouw die alles had.  Ze zag er goed uit, was dus model, was een bekend actrice en boven alles een begenadigd zangeres.
Heel veel mensen zouden één van die dingen willen bereiken en hun leven en-tenminste dat denken ze- hun leven als geslaagd beschouwen. Voorzover wij weten was Whitney Houston een toptalent, succesvol, maar verslaafd en doodongelukkig. Net zoals Michael Jackson (50) en Amy Winehouse (28) en nog zo'n lijstje er achteraan. Hoe bestaat dat zij die alles hebben, talent, bekendheid en succes, zo ongelukkig zijn?
We kunnen genoeg voorbeelden noemen van mensen die het veel minder getroffen hebben. Zij vullen onze TV-schermen. Maar is er hoop voor hen als zelfs succesvolle mensen als Whitney Houston het niet redden op deze wereld? Zondagavond verdiepen we ons in de wortel van de wanhoop en wat dat voor ons dagelijks leven te zeggen heeft

Whitney Houston
Afgelopen zondag trof me het bericht over Whitney Houstons tragische dood.
Niet dat ik haar muziek of haar leven goed kende, eigenlijk wist ik eerst niet zo direct, wie het ook alweer was. Jullie herkennen dat wel: zij was één van die mensen die zo bekend zijn dat iedereen haar naam wel eens gehoord heeft en weet dat het een beroemdheid is. Maar heel precies weet je het dan niet meer.
Nee, het waren eerder de omstandigheden rondom haar sterven die me troffen. Gevonden in een bad waarbij ook een mix van alcohol en medicijnen in het spel waren. En dan op die jonge leeftijd van 48 jaar. De dagen erna ontvouwt zich het trieste verhaal van een uiterst talentvolle en succesvolle zangeres die volkomen ontspoort, en vervolgens in het nieuws komt door overmatig drugs- en drank-gebruik en haar ongelukkige huwelijk. Ze slaagt er nauwelijks meer in om nog positief in het nieuws te komen. Totdat ze –uiteindelijk-  in een hotelkamer het leven laat.
Het deed me denken aan die andere artiesten zoals Michael Jackson en Amy Winehouse. De laatste werd – ook volkomen ontspoord- maar 27 jaar oud.

Whitney had een onwaarschijnlijk talent voor zang. Toen ik luisterde naar ‘I will always love you’ één van de hits waarvan in de jaren negentig 42 miljoen exemplaren zijn verkocht, was ik verwonderd over haar stem. Je zult zo’n gave hebben: een heldere stem met een enorm bereik.

Triest maakte het me, dat zo’n begaafde vrouw met zoveel mogelijkheden, zo haar einde vind. Hoe kan dat toch? Je zou denken dat ze alles had dat een mens gelukkig zou moeten maken. Ze kon kiezen tussen een carrière als fotomodel, actrice en zangeres. Veel mensen zouden al gelukkig zijn als ze één van talenten zouden hebben en daarmee succes zouden boeken. Tenminste dat denken veel mensen.
Miljoenen mensen krijgen nooit die kansen die zij kreeg. Ze verhongeren voordat ze volwassen zijn, komen om in oorlogsgeweld, zijn te arm om ooit ontdekt te worden of hebben eenvoudig het talent niet dat zij had en moeten het doen met veel minder mogelijkheden. Maar zij had het allemaal: talent, kansen en succes, -wereldwijd- waarom is dat niet genoeg? Waarom tóch zo ongelukkig?
Als een vrouw met zoveel talent en succes het geluk al niet vindt, welke hoop hebben al die andere mensen dan op deze wereld? Als méér kansen helemaal niet meer geluk hoeft te betekenen?

Het begon nog meer te schrijnen toen ik ontdekte dat Whitney in de kerk heeft leren zingen.  Ze zong gospel in de kerk waar ze opgroeide: De New Hope Baptist Church in Newark. Daar zijn nog filmpjes van de zien.
Jazeker, zonder twijfel was Whitney Houston al in de periode van haar grote succes in een heel andere wereld dan die van de kerk terecht gekomen. Haar levensstijl was in vele opzichten vreemd aan die van de christelijke wereldgemeenschap. En toch, hoor je die liederen van toen steeds weer terugkomen in haar carrière. Ja ook nieuwe christelijke liederen: nog in 2009 zong ze het adembenemende gebed: I look to you.  Ik heb zelden zoiets gehoord: de gouden stem van vroeger, niet meer zo hoog en nu toch schor door haar ruige levensstijl. Maar ze zingt de woorden van iemand die vanuit de put haar God zoekt. ‘I look to you’ De rillingen liepen me over de rug toen ik het haar hoorde zingen de afgelopen week…’wanneer de muziek uit mijn leven weg is, hoor ik in U nog steeds een lied’. Verlos me, God. Ik heb uw licht nodig… Nu al mijn kracht verdwenen is, kan ik alleen nog kracht vinden in U.
En dan denk je aan haar in die hotelkamer.
Ik wil geloven dat ze het meende, toen ze het zong. Wat is dit dan ook een verlies voor ons als wereldwijde christelijke gemeenschap. Hoe kan dit gebeuren? Een enorm van God gekregen talent, dat zo tot een einde komt.

Bron
Ach wij weten het allemaal wel, als gelovigen. We kennen de macht van de zonde en weten hoe het een mens kan verwoesten. We kennen ook de macht van de satan die mensen in een heel ander leven kan meeslepen. Tenminste als mensen het zich toestaan vèr van de Here te leven. Want de satan kan ook maar niet alles, hij moet wel ruimte krijgen.
Je mag ervan uitgaan dat de satan de Godgegeven schoonheid van deze wereld wil verwoesten en dat Whitney ook daarom een prooi voor hem was.
Én we kennen ook het begin, de komst van de zonde onder de mensen: de vrucht (géén appel, mensen) in het paradijs. Maar begrijpen we echt wat daar gebeurde? Het kwaad en de zonde als gevolg ervan is toch óók raadselachtig. Hoe kan het dat kinderen van de kerk, zoals Whitney Houston, zo ontsporen. Hoe kan zo’n gebeurtenis met zo’n boom het begin zijn van zoveel ellende en narigheid in de mensheid?
Nou, je begrijpt het niet als je denkt dat de waarschuwing in Genesis die we zo net lazen ‘van die boom mag je niet eten’ te maken heeft met die boom of met die vrucht. Het is geen waarschuwing voor een giftige vrucht zoals sommigen Genesis denken te moeten uitleggen. Het zit ‘m niet in die vrucht.
Het gaat hier ook niet over een machtsspel van God omdat Hij het eetverbod van de boom neerlegt als een drempel voor de eerste mensen waarover ze natuurlijk wel moeten struikelen. Het zit ‘m niet in God
Het gaat hier over het kwaad dat gemakkelijk zijn weg vindt naar de harten van mensen. De eerste mensen, die goed geschapen waren, bleken al kwetsbaar voor de verleiding. Dat maakte satans onderneming tot een succes. Het zit ‘m in de mens.
Het machtsspel wordt veel eerder door ons mensen gespeeld. Het verhaal van de boom maakt zichtbaar (en bewust!), hoe moeilijk een mens zich vol vertrouwen aan God kan overgeven. Hoe moeilijk een mens het vind God op de eerste plaats te zetten. Hoe sterk Eva en in haar spoor Adam zich bewust is van haar eigen recht. ‘Ik heb recht op....’
In haar groeit overtuiging dat God haar iets onthoudt, nl. net zoals God te zijn.
Als God zijn dat is tot op de dag vandaag de verleiding voor ieder mens. Nieyt de macht over de wereld maar je eigen weg te gaan, los van God.
En je vraagt je af: was het dit dat Whitney teveel werd. Is ze ergens vergeten dat ze haar talent van de Here gekregen ha. Heeft ze in zijn plaats één van de godinnen (afgodinnen  moet je eigenlijk zeggen) op deze wereld willen worden? Los van God in het middelpunt van de belangstelling en bleek ze toen net als Eva niet gemaakt om zo te kunnen overleven? Ze ging eraan kapot

Los van de bron
Niet christenen weten vaak niet wat ze missen, maar zijn soms jaloers op de troost die christenen in hun geloof vinden. Christenen weten wél wat ze kunnen kwijtraken. Ze zijn op hun beurt weer bezorgd zijn het spoor bijster te raken, ja zelfs het geloof te verliezen. Dat is een reëel gevaar in de wereld zoals die nu is.
Je wordt zomaar verleid tot leven los van God.
Eva zocht het kwaad niet op, ze werd erin ingeluisd door satan. Toch goed om na te gaan hoe hij dat deed. Want als je het nauwkeurig leest, probeert hij het nog steeds op deze manier. Hij probeert je band met God te verwoesten. (Beeld: je vasthouden aan de bron (keycord?))

Het begint met vileine spot in die eerste vraag. Jullie mogen zeker van geen enkele boom eten. Zo moet je het hier lezen. Er klinkt de suggestie in mee dat God de mensen iets wil onthouden en dat het toch wel bespottelijk is dat mensen dit toelaten..
Het is niet zozeer de inhoud van de vraag (klopt het?) maar om de sfeer die met die vraag opgeroepen wordt. Ach wij kennen dat ook wel, als je mensen treft die je zogenaamd vragen (het is geen vraag!): Jullie mogen toch heel weinig in kerk? De suggestie ligt er boven op: je laat je op de kop zitten. Je laat je je vrijheid afpakken. Je laat anderen bepalen wat jij mag doen.
De sfeer kan zo zijn dat je het gevoel hebt, dat je aldoor moet uitleggen waarom je toch blijft geloven, omdat mensen je het gevoel geven dat dit toch heel apart is. Dat je eigenlijk gevangen zit in een één of ander sekte of zo. Dat je je laat bedotten. Dat je vrij zou kunnen zijn, als jij je niet liet inpakken. Het hart raakt vergiftigd met een sfeer van wantrouwen. Het gaat niet zo vaak om inhoudelijke bezwaren of inhoudelijke bewijzen, de aanval van satan is een aanval op je vertrouwen.
Daar zijn we gevoelig voor. We zijn gevoelig voor onze rechten voor onze positie. Zo weet satan Eva ook over de drempel te lokken. Met suggestie: Eva je slaapt, wordt wakker en zie wat er gebeurt. God onthoudt je wat jou toekomt, wat jou recht is. En met een regelrechte leugen wakkert hij die sfeer van wantrouwen aan. Natuurlijk zul je niet sterven. Wat opvalt, is dat satan het bestaan van God niet probeert te ontkennen. Hij zegt ook niet dat het God niet uitmaakt wat je doet. Hij zegt niet dat God niet verboden heeft om van die boom te eten. Maar wat hij wél beschadigt, is de goedheid van God. Hij vergiftigt de sfeer tussen God en Eva en zaait wantrouwen. Satan suggereert dat wij niet op Gods goede bedoelingen kunnen vertrouwen. Wij zullen daarom ons leven in eigen handen moeten nemen. Dat is het, maak je los van God, Hij heeft het niet goed met je voor. Hij berooft je van je vrijheid.
Die leugen kun je nog altijd horen: in de kerk ben niet vrij en kun je niet doen wat je wilt. Buiten de kerk wordt je veel gelukkiger… Je hoort het overal tegenwoordig, laat los, laat los en wees nou eens werkelijk vrij. Laat je niet indoctrineren.||
Maar waarom liet God dit toe? Waarom gaf God de satan aanleiding in die boom? Waarom legde Hij het ze niet uit, welk kwaad dat kon? Uitleg kon toch geen kwaad?
Juist het níét geven van uitleg was belangrijk. Zou het echt gehoorzaamheid zijn geweest als Adam en Eva niet van de boom hadden gegeten wanneer God gezegd had dat dit het gewoon niet waard is? Nee. Dan zouden ze uit eigenbelang niet gegeten hebben: een afweging van kosten en baten.
De aanwezigheid van die boom zet de eerste mensen voor keus: Besef dat het leven een geschenk van God is en dat je dus nergens recht op hebt. Eet daarom niet van die boom. Of je behandelt Mij als God en je ziet je leven en de wereld als van Mij. Of je zet jezelf op mijn plaats. Dan denk je dat je leven van jezelf is. Of Ik ben je God en je vertrouwt Mij, of je bent je eigen god. De slang wist dit. ,,Eet van de boom en je zult als God zijn.’’ Dat is wat Adam en Eva doen.
En los van God ga je ten onder, niet straks pas, vaak tekent die ondergang zich al in je leven aan. De zonde vermenigvuldigt zich en begint je leven te verwoesten.
En het gebeurt nog steeds, mensen worden voor de keus gezet en kiezen voor zichzelf los van God.
Wat een wanhopig slot… kan de kerk deze voortdurende verleiding aan? Zit het niet in de bedrading van mensen ingebakken –ook van christelijke mensen- dat ze God op de duur gaan wantrouwen en voor zichzelf kiezen los van God? Dat is de wortel van de wanhoop En zie je dat tegenwoordig steeds meer gebeuren. Mensen worden van God losgeweekt

Geroepen
Het slot is juist niet wanhopig! Ook in dit gedeelte niet. In deze laatste verzen lezen we dat God ons zoekt. God vraagt waar wij gebleven zijn. Is het een échte vraag voor Hem? Weet Hij dan niet wat er gebeurd is? Natuurlijk kent Hij het antwoord al. Maar Hij zoekt toch contact, ondanks alles. Hij heeft Adam en Eva lief. Hij wil dat zij Hem antwoorden.
God houdt van ons. Hij is op zoek naar ons. Als God niet naar ons op zoek was gegaan, hadden wij Hem nooit meer gevonden. Het initiatief ligt bij Hem. Die liefde van God wordt nergens duidelijker zichtbaar dan in Jezus Christus. In Jezus werd met alles wat de slang ons aandeed, afgerekend. Jezus vermorzelde de kop van de slang. Adam en Eva worstelden met een boom. Jezus worstelde ook met een boom: het kruis. Hij wist dat Hij aan het kruis moest sterven om ons te redden van de dood.
God had tegen Adam en Eva gezegd jullie zullen leven als jullie Mij zullen gehoorzamen en niet zullen eten van die boom. Maar ze luisterden niet naar Hem. Omdat ze Hem niet meer vertrouwden.
Jezus was in de donkere tuin van Getsemane en God zei tegen Hem: gehoorzaam Mij en je zult worden vernietigd. En Jezus gehoorzaamde. Voor ons.  Hij beklom de boom van de dood. En doordat Hij dit deed, veranderde de boom van de dood in een boom van leven, voor ons.
De zonde van de boom is dat wij onszelf plaatsen op de plek die aan God toebehoort. De redding van de boom is Jezus’ dood aan het kruis, waarbij Jezus op onze plaats ging staan. God kwam naar onze wereld om onze plaats in te nemen.
Juist die geschiedenis maakt een eind aan de leugen dat wij God niet kunnen vertrouwen! Als je door iets overtuigd wil worden kijk dan eens naar wat Jezus heeft gedaan. Het zal het vergif van de slang uit je ziel halen, als je naar je Heer opziet. Je zult zien dat God wel echt van je houdt. Kijk maar naar Christus hoeveel. Hij laat je er niet alleen voor staan, ondanks alles.

Hoop
Ach Whitney Houston. Ooit het meisje met dat grote van God gekregen talent. Het meisje dat als kind in de kerk boven iedereen uit zong. Voor het oog raakte ze helemaal in een andere wereld verloren. Los van God. En dat is de wortel van de wanhoop.
En toch wil ik graag denken dat ze aan het einde van haar leven haar Heer weer zocht en vond. Jesus loves me, zong ze op de avond voor haar dood. En eerder dat gebed.
I look to you,
I look to you
After all my strength is gone
In you I can be strong
I look to you,
I look to you
And when melodies are gone In you I hear a song
I look to you . Amen                                                                                 


Liturgie Avonddienst
Zingen: Gez. 460, 1.3 Loof de Koning heel mijn wezen
Stil gebed, votum, zegengroet
Zingen: Ps. 42,1-3
Gebed
Lezen/Tekst: Gen. 3,1-7
Zingen:  Gez. 186, 1-3 Zing mijn tong bezing het teken
Preek
Zingen: B 58 Groot is uw trouw o Heer
Gebed
Collecte
Zingen (geloofsbelijdenis) B 121 Heer U bent mijn leven

C 3 Een nieuwe stijl van werken Mat 6,25-35

Zie voor de preek 'First things first' op de themasite van ons jaarthema 'Inburgeren'.

Van wie ben jij er een? Col 2,20-3,4

Van Wie ben jij er één?

Wortel je in boven of in beneden?

Mode
`Wat zagen jullie er toen belachelijk uit?’
“Moet je die broeken zien en die oversized shirts!”
Aldus één van onze lieftallige dochters, reagerend op een dia uit de oude doos van zeker 25 jaar geleden.
Nou, belachelijk vind ik het nog steeds niet. Maar een beetje vreemd ziet het er nu wel uit –dat moet ik haar toegeven- om jezelf terug te zien in de mode van 25 jaar geleden. Wijde pijpen, felle kleuren, een heel ander kapsel. Mijn moeder had toen nog een bril op waarin glazen van wenkbrauw tot wang. En onze straat heeft op foto’s uit die tijd met al die oude modellen auto’s een wat Oost-Europese gevoel.

Als ik mezelf zo zie valt me dat toch een beetje tegen van mezelf: ik had gedacht dat ik mijn kleren heel onafhankelijk had gekozen. En dat ik niet zo’n trendvolger was. Maar zo achteraf gezien, was ik toch ook weer typisch een kind van die tijd. De mensen om me heen hadden toen veel meer invloed op me, dan ik toen zelf dacht.
En dat brengt me tot de vraag: zou ik in deze tijd ook best wel een trendvolger zijn? Niet in alleen als het om mijn kleren gaat, maar ook als het om mijn opvattingen en om mijn levensstijl gaat? Hoeveel invloed hebben andere mensen eigenlijk op mij? En welke invloed?

Misschien denk iemand nu, ‘nou ja dat is nu eenmaal zo!’ ‘Dat kun je nu toch niet van jezelf zien en daar kom je over vijfentwintig jaar wel weer achter.
Maar ik denk niet dat wij ons zo gedachteloos op de stroom van de tijd kunnen laten meedobberen.  Dat mag niet meer, we worden zelf verantwoordelijk gehouden voor de koers die we kiezen

Lees: Col 2,20-3,4

Ja we krijgen zelf verantwoordelijkheid voor de koers van ons leven. Als je die ook neemt is een zelfonderzoek ook op zijn plaats: Ben ik op boven gericht? Of veel meer op beneden? Hoe kom ik over in de ogen van mijn Heer? Net zoals met mijn kleding kan ik mezelf nu nog niet goed beoordelen, maar wat ziet Hij als Hij me ziet? Ben ik een typische wereldburger in zijn ogen of echt een burger van het Koninkrijk? Van Wie ben ik er eentje? Eentje van boven of toch nog vooral van beneden? Ik moet daar een keuze in maken begrijp ik van Paulus. Streef naar wat boven is [1]

Aan tafel met de Heer
Ja maar ik hoor toch al bij de Heer Jezus? Jazeker. We hebben nèt bij onze Heer aan tafel gezeten. Net zoals zijn discipelen toen op die avond! En net zo als zij hebben wij –zijn discipelen nu- met Hem het brood gebroken en uit de beker gedronken. Wij horen, net als zij, nu bij de geschiedenis van de Heer Jezus, de geschiedenis van het Koninkrijk.
Broers en zussen, goed om nog eens te zeggen, het was zonet géén 4 mei herdenking voor onze Heer Jezus. Een dodenherdenking. In sombere kleding, met de vlag halfstok, ´Soldaat van Oranje muziek’, bedroefd gezicht, een brok in de keel en een traan in de ooghoek.  Nee, de betekenis van het avondmaal ligt niet in het verleden.
Het was veel meer een 5 mei feest, een bevrijdingsfeest. Een maaltijd waarin we samen de overwinning van de Heer Jezus samen mét de Heer Jezus vieren. Op zijn uitnodiging!  Feestelijke kleren, de vlaggen uit, feestmuziek, een opgelucht hart en tranen van vreugde. We zijn als het volk Israël in de woestijn. Verlost uit een slavenbestaan, onderweg naar het ons beloofde land: we eten van het manna uit de hemel en drinken van het water uit de rots. We zijn, in de woorden van Paulus, dood voor de geest van deze wereld [20] en met Christus opgewekt in een nieuw leven. Dat nieuwe leven is nog niet doorgebroken, het zit nog voor een groot deel in de knop. Maar de komst van het nieuwe leven is al wel begonnen. En één deel van de oude schepping is al nieuw, niet meer onderworpen aan dood en verval: || het lichaam van onze Heer Jezus! Het is het eerste nieuwe van de hele schepping! En wij zijn zo nauw met Hem verbonden, dat wij met onze Heer Jezus Christus nieuw worden.
De betekenis van het avondmaal ligt in niet in het verleden, maar in het nu en het straks.

Betekenis
Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is [2] Dat is de keus die we moeten maken! Wat betekent dat: voor boven kiezen in plaats van voor de aarde?
Niet dat onze wereld waardeloos is, ons lichaam ook en dat onze lichamelijke gevoelens onbelangrijk zijn en de rest van ons leven hier eigenlijk ook. Als je het zo in één oogopslag leest, zou je dat kunnen denken. Échte christenen geven hun leven op aarde op en leven voor de hemel. En zijn opgelucht als ze hun leven en lichaam kunnen verlaten om puur als geest verder te kunnen leven in de hemel. Zo is het in de geschiedenis wel vaak opgevat door christenen. Werkelijk vrome gelovigen waren asceten, een soort heiligen, die opvallen door wat ze niet doen: nauwelijks eten, niet liefhebben, niet bezitten, nauwelijks slapen, ja eigenlijk nauwelijks leven. Sommige sluiten zich zelfs op: zo weinig mogelijk op deze aarde.
Maar het lichaam is wel belangrijk: waarom zou de Heer Jezus lichamelijk opgestaan zijn? Omdat het lichaam niet belangrijk is? Maar dat lichaam is heel belangrijk, zeer goed geschapen, net als de rest van de schepping. Nee, dát kan het niet betekenen. De schepping is belangrijk, de wereld dus ook! Onze Heer Jezus stierf aan het kruis zodat die schepping samen met ons –geest én lichaam- nieuw zou worden.
Nee met ‘boven’ en ‘op aarde’ worden niet twee plaatsen bedoeld –leef voor de hemel en niet voor de aarde, maar twee bronnen. || Ons leven hier op aarde moet weer nieuwe inhoud krijgen, uit een andere bron.
De wereld is niet fout, maar de manier waarop hij nu functioneert wel. Mensen zijn niet verkeerd geschapen, maar verkeerd geworden en doen verkeerd. Sinds mensen hun contact met God verloren krijgt hun leven een andere inhoud. Je ziet veel verschuiven naar een ander doel dan waarvoor het geschapen is. Een paar voorbeelden: vrouwen worden lustobject, kleding lustopwekkend, seks wordt genotsmiddel, grond wordt bezit, en bezit wordt weer roofgoed, geweld is nuttig, medemensen worden handelswaar, liefdevol is zwak, medelijden is zwakte, trots is stoer.
Gods goede wereld komt op zijn kop te staan als mensen onderling uit gaan maken wat de bedoeling is. Als je op je medemensen let om er achter te komen wat de bedoeling van je (ons) leven is, dan is de kans levensgroot dat je leven ook op de kop komt te staan en dat je meegezogen wordt in de jacht op roem, geld en op jezelf gericht genot. Maar dat mag niet meer, als christen hoeft het ook niet meer. Want je Heer sluit je aan op een andere bron, de bron die boven is. Hij Zelf, Want je bent één met Christus en dat betekent met Hem gestorven en met Hem opgestaan. Dood voor de Geest van deze wereld, geboren voor een nieuw leven in het Koninkrijk. Je Heer maakt het mogelijk om nu al aan dit leven te beginnen, want Hij maakt je één met Hem. Je beweegt met Hem mee, put uit zijn kracht, bent vol van zijn Geest!
Zonet heb je (hebben wij dit samen) opnieuw van Hem aangenomen. We hebben met Hem gegeten en gedronken als zijn discipelen en belijden dat Hij leeft en wij dus ook opgestaan zijn in een nieuw leven!

Eigen verantwoordelijkheid (keuze)
Broers en zussen, op welke bron ben je aangesloten. Op beneden of boven?
Toen je hier aan tafel ging heb je beleden dat je met Hem –boven-verbonden bent. Samen etend met je Heer heb je gebeden om een andere vulling van je leven. Broers en zussen, het is geweldig wat onze Heer voor ons wil betekenen, dat Hij met ons verbonden met ons wil eten. En geweldig dat Hij onze levens terugbrengt naar de bedoeling van God. Het is een grote eer dat wij Hem en zijn Koninkrijk mogen vertegenwoordigen.
In onze levens mogen wij laten zien hoe alles weer –naar Gods oorspronkelijke bedoeling- op zijn plaats terecht komt: vrouwen worden weer met respect behandeld, seks bekroont trouw, de aarde is van ons allen, we delen ons bezit wordt, vrede komt in plaats van vijandschap, naaste buren zorgen voor elkaar, met bezit kun je veel goed doen, liefdevol geeft de toon aan, medelijden is stoer, trots is dwaas.  Liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing worden opnieuw zichtbaar op deze wereld. Je hoort het aan ons spreken, je merkt het aan onze tijdsbesteding, je ziet het aan ons bestedingspatroon: het Koninkrijk komt eraan. In de levens van ons, burgers van het Koninkrijk, stuk voor stuk, wordt het al zichtbaar. Al onze levens zijn raakpunten tussen de hemel en de aarde!
Broers en zussen, Hij geeft ons voor zo’n leven alles dat we nodig hebben. Maar Hij laat ons onze eigen verantwoordelijkheid: zoek (streef) naar dat wat boeven, richt je erop – denk over je leven na uit het gezichtspunt van je Heer.
Wat zou je Heer doen? En dan doen wij dan dus ook.

Amen