Overweldigend!
Een tijd geleden liepen we in het Rijksmuseum rond.
Het mooie van dit museum is dat je er een hoop heel bekende Nederlandse schilderijen kunt zien. En het leuke: je hoeft geen kenner te zijn om ze toch te herkennen.
‘Het straatje van Vermeer’, zijn ‘Melkmeisje’ en de ‘Nachtwacht’ van Rembrand, ze hangen er allemaal! Maar het zijn er zoveel, dat je er –na een tijdje- moe van wordt. Zaal na zaal bekende en minder bekende kunstwerken uit de Gouden Eeuw. Op een gegeven moment kun je het niet meer verwerken, zoveel indrukken. Je neemt het niet meer allemaal in je op
En eenmaal thuis, kun je het ook niet meer goed navertellen.
Want je weet eenvoudig niet waar je beginnen moet. Het is je teveel geworden! Overweldigend
Zo overweldigend kan het evangelie ook zijn.
Wanneer je jezelf erin verdiept krijg je zoveel te zien, dat je het soms ook niet meer kunt verwerken. Na een tijdje ben je er gewoon moe van.
Neem nou alleen eens de oproepen in onze prekenserie over ‘een missionaire gemeente’, de laatste weken:
Kijk eens naar de eerste christelijke gemeente, Sta op en schitter, het zou om God moeten draaien! Wat is ons missionair peil? en dan weer: God wil je moed geven, weet je dat? De indrukken buitelen over elkaar heen. Maar je krijgt het allemaal niet meer goed scherp. Hoe moet je er nu mee verder?
Wat blijft is – het ongerust makende- gevoel dat je er iets mee moet.
Maar wat? Dat weet je zo net nog niet!
Hoe reageer je dan? Je zou moedeloos de schouders op kunnen halen en het er maar bij laten zitten.
Maar, beste broer, beste zus, je blijft toch ook niet weg uit het Rijksmuseum omdat er zoveel hangt! Als je er werkelijk belangstelling voor hebt, ga je later nog eens terug. En dan neem je tijd om ze nog eens weer rustig te bekijken. Niet alles tegelijk, je concentreert je op een paar zalen bijvoorbeeld. Zo kun je het beter verwerken. En de tweede keer is het ook al weer anders.
En misschien ga je later nog wel weer eens terug, om weer andere schilderijen te bekijken (jongens en meiden ieder kan voor zichzelf weer andere voorbeelden invullen: een game beheers je ook niet in één keer…; een sport vereist veel training)
Laten we onszelf vanmorgen op die manier toetsen , laten we op zoek gaan naar Christus in onszelf! Komen we met Hem al dichter bij het goede? Zien we het groeien? Bewegen vol Hoop in de richting van een rijk en compleet leven?
Da’s net zo leuk, als naar de bouw van je nieuwe huis gaan kijken! Steeds meer kunnen ontdekken van het geweldige bouwplan van je geestelijke huis!
Daar wordt je wel eens onrustig van (alles blijft in beweging), maar dat is heilige onrust
En heilige onrust brengt je samen met je Heer naar een beter leven
En daar kun je blij mee zijn, toch…
Amen
Het mooie van dit museum is dat je er een hoop heel bekende Nederlandse schilderijen kunt zien. En het leuke: je hoeft geen kenner te zijn om ze toch te herkennen.
‘Het straatje van Vermeer’, zijn ‘Melkmeisje’ en de ‘Nachtwacht’ van Rembrand, ze hangen er allemaal! Maar het zijn er zoveel, dat je er –na een tijdje- moe van wordt. Zaal na zaal bekende en minder bekende kunstwerken uit de Gouden Eeuw. Op een gegeven moment kun je het niet meer verwerken, zoveel indrukken. Je neemt het niet meer allemaal in je op
En eenmaal thuis, kun je het ook niet meer goed navertellen.
Want je weet eenvoudig niet waar je beginnen moet. Het is je teveel geworden! Overweldigend
Zo overweldigend kan het evangelie ook zijn.
Wanneer je jezelf erin verdiept krijg je zoveel te zien, dat je het soms ook niet meer kunt verwerken. Na een tijdje ben je er gewoon moe van.
Neem nou alleen eens de oproepen in onze prekenserie over ‘een missionaire gemeente’, de laatste weken:
Kijk eens naar de eerste christelijke gemeente, Sta op en schitter, het zou om God moeten draaien! Wat is ons missionair peil? en dan weer: God wil je moed geven, weet je dat? De indrukken buitelen over elkaar heen. Maar je krijgt het allemaal niet meer goed scherp. Hoe moet je er nu mee verder?
Wat blijft is – het ongerust makende- gevoel dat je er iets mee moet.
Maar wat? Dat weet je zo net nog niet!
Hoe reageer je dan? Je zou moedeloos de schouders op kunnen halen en het er maar bij laten zitten.
Maar, beste broer, beste zus, je blijft toch ook niet weg uit het Rijksmuseum omdat er zoveel hangt! Als je er werkelijk belangstelling voor hebt, ga je later nog eens terug. En dan neem je tijd om ze nog eens weer rustig te bekijken. Niet alles tegelijk, je concentreert je op een paar zalen bijvoorbeeld. Zo kun je het beter verwerken. En de tweede keer is het ook al weer anders.
En misschien ga je later nog wel weer eens terug, om weer andere schilderijen te bekijken (jongens en meiden ieder kan voor zichzelf weer andere voorbeelden invullen: een game beheers je ook niet in één keer…; een sport vereist veel training)
Natuurlijk kan het evangelie ons in zijn volle kracht en schoonheid volkomen overweldigen. Onze Heer is zoveel met ons van plan, dat we ons dit soms niet meer goed voor kunnen stellen! Het is teveel! Maar, laten we het daarom maar links liggen? Nee toch! Als je je Heer liefhebt en vertrouwt, maar door zijn plannen overweldigd bent, dan ga je ze toch nog eens overdenken. Ja toch…
Als je van je Heer houdt en zijn evangelie serieus neemt, wel! Dan neem je de tijd ervoor.
Als we doodmoe worden van het plannen van onze Heer, moeten we misschien zelfs ook nog iets anders doen. Behalve dat je de tijd ervoor neemt, onszelf de vraag stellen: ‘zijn wij er eigenlijk wel aan toe?
We hebben ons de afgelopen maanden vergaapt aan de vérgezichten van het evangelie, indrukwekkend maar wel overweldigend. Misschien is het de komende weken ook goed om onszelf eens onder de loep te nemen. Zijn wij geestelijk eigenlijk wel fit genoeg om met dit prachtige evangelie om te kunnen gaan? Naast de bespreking van het thema, zetten we vandaag onszelf ook voor de spiegel. Kunnen we er wel mee omgaan?
Wat ons thema betreft staan we op de grens van twee series: die met de vergezichten over missionair gemeente-zijn en die over onze eigen geestelijke fitheid. Dat is een hoopvolle zaak, vandaar de kleuren van de regenboog!
Als je van je Heer houdt en zijn evangelie serieus neemt, wel! Dan neem je de tijd ervoor.
Als we doodmoe worden van het plannen van onze Heer, moeten we misschien zelfs ook nog iets anders doen. Behalve dat je de tijd ervoor neemt, onszelf de vraag stellen: ‘zijn wij er eigenlijk wel aan toe?
We hebben ons de afgelopen maanden vergaapt aan de vérgezichten van het evangelie, indrukwekkend maar wel overweldigend. Misschien is het de komende weken ook goed om onszelf eens onder de loep te nemen. Zijn wij geestelijk eigenlijk wel fit genoeg om met dit prachtige evangelie om te kunnen gaan? Naast de bespreking van het thema, zetten we vandaag onszelf ook voor de spiegel. Kunnen we er wel mee omgaan?
Wat ons thema betreft staan we op de grens van twee series: die met de vergezichten over missionair gemeente-zijn en die over onze eigen geestelijke fitheid. Dat is een hoopvolle zaak, vandaar de kleuren van de regenboog!
Zelfonderzoek?
Ja maar zijn we hier nog op bijbels terrein? Of lopen we nu de praktijk van de psychologen binnen? Nou, zelfonderzoek is niet alleen het terrein van psychologen. Het is voluit bijbels.
Neem nou het gedeelte uit de brief van Jakobus dat we zonet gelezen hebben. Hij zet zijn lezers woordelijk voor de spiegel en zegt er bij ‘Spiegel jezelf in de volmaakte wet, die vrijheid brengt.’ Dat is m.a.w.: ga steeds bij je zelf na of je God met alle macht lief hebt en je naaste als jezelf.’
Het is onder Gods volk heel gewoon om je zelf te onderzoeken op je vorderingen in je leven als christen (dat is leven met Christus, maar daar kom ik later op terug). Het is juist heel ongebruikelijk als je dit niet zou doen. Dat heeft te maken – zo begrijpen we van Jakobus, met de aard van het Woord (23) 23 Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: 24 Hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij eruitzag. (Jak 1:23-24)
Als je ‘s morgen voor de spiegel gaat staan, en daarin ziet dat je haar alle kanten op recht omhoog staat na een diepe nacht slaap, vinden wij het toch ook gek dat je niets aan je haar doet voordat je naar je werk gaat. Je bestudeert jezelf nauwkeurig, maar je doet niets met de informatie die je van jezelf krijgt.
Want zo staat het er bij Jakobus: dat bekijken van je eigen gezicht is het nauwkeurig bestuderen van je eigen gezicht. Dat je al goed kende, Dat maakt het daarna vergeten ervan nog onbegrijpelijker!
Waarom luister je naar het woord van God als je er niet mee wilt leven?
Broers en zussen, Jakobus en hij niet alleen, herinnert ons er aan dat het Woord van onze Heer niet alleen het beschrijven van een mening is. En dat geloven niet alleen een zaak van ‘overtuigd zijn van de waarheid’ is. Zo zou geloven iets kunnen worden als het hebben van een mening. Dan zou je een christen vooral herkennen aan haar overtuiging. ‘Die denken zo…’, hoor je anderen dan zeggen.
Het Woord van onze Heer is méér: het is levenswijsheid .Letterlijk! Het wijst je de richting in je alledaagse leven. Het is óók bedoeld om te doen! Geloven is dus niet alleen overtuigd zijn in je hoofd en hart maar ook overtuigd zijn in je levensstijl. Wie Christus heeft leren kennen, verandert langzaam maar zeker in een ander mens. Het is dus niet meer dan normaal dat je regelmatig voor jezelf nagaat in hoeverre je leven al veranderd is.
Neem nou het gedeelte uit de brief van Jakobus dat we zonet gelezen hebben. Hij zet zijn lezers woordelijk voor de spiegel en zegt er bij ‘Spiegel jezelf in de volmaakte wet, die vrijheid brengt.’ Dat is m.a.w.: ga steeds bij je zelf na of je God met alle macht lief hebt en je naaste als jezelf.’
Het is onder Gods volk heel gewoon om je zelf te onderzoeken op je vorderingen in je leven als christen (dat is leven met Christus, maar daar kom ik later op terug). Het is juist heel ongebruikelijk als je dit niet zou doen. Dat heeft te maken – zo begrijpen we van Jakobus, met de aard van het Woord (23) 23 Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: 24 Hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij eruitzag. (Jak 1:23-24)
Als je ‘s morgen voor de spiegel gaat staan, en daarin ziet dat je haar alle kanten op recht omhoog staat na een diepe nacht slaap, vinden wij het toch ook gek dat je niets aan je haar doet voordat je naar je werk gaat. Je bestudeert jezelf nauwkeurig, maar je doet niets met de informatie die je van jezelf krijgt.
Want zo staat het er bij Jakobus: dat bekijken van je eigen gezicht is het nauwkeurig bestuderen van je eigen gezicht. Dat je al goed kende, Dat maakt het daarna vergeten ervan nog onbegrijpelijker!
Waarom luister je naar het woord van God als je er niet mee wilt leven?
Broers en zussen, Jakobus en hij niet alleen, herinnert ons er aan dat het Woord van onze Heer niet alleen het beschrijven van een mening is. En dat geloven niet alleen een zaak van ‘overtuigd zijn van de waarheid’ is. Zo zou geloven iets kunnen worden als het hebben van een mening. Dan zou je een christen vooral herkennen aan haar overtuiging. ‘Die denken zo…’, hoor je anderen dan zeggen.
Het Woord van onze Heer is méér: het is levenswijsheid .Letterlijk! Het wijst je de richting in je alledaagse leven. Het is óók bedoeld om te doen! Geloven is dus niet alleen overtuigd zijn in je hoofd en hart maar ook overtuigd zijn in je levensstijl. Wie Christus heeft leren kennen, verandert langzaam maar zeker in een ander mens. Het is dus niet meer dan normaal dat je regelmatig voor jezelf nagaat in hoeverre je leven al veranderd is.
Toets!
Ook in de brieven van Paulus, worden de lezers opgeroepen om bij zichzelf na te gaan: past jullie levensstijl bij Jezus Christus. Vaak heel concreet en heel precies. Waarschijnlijk n.a.v. van wat Paulus van de gemeente weet.
Ook in 2 Cor 13
Paulus en Titus worden door gemeenteleden van de kerk van Korinthe bekritiseerd. Sommigen vertrouwen Paulus niet meer omdat Hij niet op bezoek is gekomen, zoals de bedoeling was. Sommigen beschuldigen hem van bedrog (1.23; 12,16). Ze zijn verder ook kritisch over Paulus. In vergelijking met andere sprekers vinden ze hem ontzettend tegenvallen. Dat heeft – zo begrijpen we van Paulus- vooral met zijn stijl te maken. Paulus geeft ook toe dat hij niet zo’n boeiende spreker is, maar vraagt zijn luisteraars vooral ook op de inhoud te letten. Hij mag dan zwak zijn, door Gods kracht is hij toch sterk en wat hij zegt ook! (13,4). Hij is door Gods kracht gaan leven zoals zijn Heer Jezus Christus leefde.
En dan zet Paulus die kritische gemeenteleden uit Korinte ook voor de spiegel!
Jullie die zo kritisch zijn, hoe is het eigenlijk met jullie leven? Is dat zoals dat van Christus?
Het is belangrijk om hier goed te lezen! Wij leven in een tijd waarin zelfreflectie heel belangrijk is. Nadenken over jezelf, een beeld krijgen van jezelf, weten wat je echte bedoeling is. Doelen stellen. De afgelopen jaren zijn we daar zo druk mee geweest, dat sommigen er kopschuw van geworden zijn. Je hoort hun zeggen: ‘al dat genavelstaar!, ik heb wel wat beters te doen'. Als christen denk je daar misschien achteraan: ik weet nu wel dat ik slecht ben. Moet ik daar me zelf daar steeds opnieuw van overtuigen? Daar wordt je toch hopeloos van?
Maar Paulus schrijft hier niet: toets jezelf! Maar toets je zelf, beproef jezelf, of Jezus Christus in jullie is. (5). Paulus zet je niet voor de spiegel om je hopeloze zelf te zien. Nee hij vraagt: toets jezelf op de aanwezigheid van je Heer Jezus Christus in je. Dat is heel wat anders. Hij vraagt te letten op de Hoop die in je leeft…
Beste broer, beste zus, kun je van jezelf zeggen dat de Heer Jezus Christus in je leeft? Dat zijn leven het jouwe steeds meer gaat stempelen? Begin je al op hem te lijken? En hoe ver ben je inmiddels gevorderd?
Paulus durfde dat wel van zichzelf te zeggen.
Oh oh denken we dan, daar heb je het al. Nóg een reden waarom wij zo’n hekel hebben aan zelfonderzoek. We worden niet alleen hopeloos van onszelf, maar ook van anderen! Als je dat samen met anderen doet, zoals vanmorgen. En je praat daar met elkaar over. Dan denk je al snel, wacht maar af, zo meteen gaan we elkaar de maat nemen. Zul je zien, zit je met elkaar in de kring en dan hoor je broers en zussen over hun geloof spreken en je voelt jezelf wegsmelten. O nee, daar kan ik niet aan tippen.
De gemeenteleden uit Korinte zouden dat ook van Paulus kunnen vinden. Maar Paulus maakt heel duidelijk dat hij hen de maat niet wil nemen, maar verder op de weg helpen achter Jezus Christus aan.
Tegelijk daarmee brengt hij nog iets naar voren. Toets jezelf op het doel dat je Heer met je heeft. Hij wil je van het kwade naar het goede brengen (7). Hij wil je in een beter leven brengen. Hij wil je sterk maken door Gods kracht.
In Paulus’ woorden klinkt een geweldige belofte door. We bidden dat u zich zult beteren (9) betekent: we bidden dat jullie compleet en rijp mogen worden. God wil jullie door zijn Zoon sterk en heel maken! Sta je er open voor? Want dat is wat je gevraagd wordt. Wil je dat van Hem ontvangen? Je hoeft jezelf niet te bouwen, er wordt je alleen gevraagd om er voor open te stellen dat je Heer Jezus Christus je leven bouwt. (Als je nat wilt worden moet je in de regen gaan staan, daar zijn waar Christus is)
Broers en zussen, als je naar jezelf kijkt, voel je vaak alleen maar kleiner worden.
O, er is zoveel tekort. Dat weet je maar al te goed. Maar als je jezelf toetst op de aanwezigheid van de Heer Jezus Christus in je leven, op het werk dat Hij in je leven doet. Dan kun je opgelucht ademhalen. Want Hij heeft een geweldig bouwplan, (regenboog = hoopvol) dat Hij Zelf gaat uitvoeren in jouw leven. In onze levens. Wil je dat van je Heer ontvangen?
Ook in de brieven van Paulus, worden de lezers opgeroepen om bij zichzelf na te gaan: past jullie levensstijl bij Jezus Christus. Vaak heel concreet en heel precies. Waarschijnlijk n.a.v. van wat Paulus van de gemeente weet.
Ook in 2 Cor 13
Paulus en Titus worden door gemeenteleden van de kerk van Korinthe bekritiseerd. Sommigen vertrouwen Paulus niet meer omdat Hij niet op bezoek is gekomen, zoals de bedoeling was. Sommigen beschuldigen hem van bedrog (1.23; 12,16). Ze zijn verder ook kritisch over Paulus. In vergelijking met andere sprekers vinden ze hem ontzettend tegenvallen. Dat heeft – zo begrijpen we van Paulus- vooral met zijn stijl te maken. Paulus geeft ook toe dat hij niet zo’n boeiende spreker is, maar vraagt zijn luisteraars vooral ook op de inhoud te letten. Hij mag dan zwak zijn, door Gods kracht is hij toch sterk en wat hij zegt ook! (13,4). Hij is door Gods kracht gaan leven zoals zijn Heer Jezus Christus leefde.
En dan zet Paulus die kritische gemeenteleden uit Korinte ook voor de spiegel!
Jullie die zo kritisch zijn, hoe is het eigenlijk met jullie leven? Is dat zoals dat van Christus?
Het is belangrijk om hier goed te lezen! Wij leven in een tijd waarin zelfreflectie heel belangrijk is. Nadenken over jezelf, een beeld krijgen van jezelf, weten wat je echte bedoeling is. Doelen stellen. De afgelopen jaren zijn we daar zo druk mee geweest, dat sommigen er kopschuw van geworden zijn. Je hoort hun zeggen: ‘al dat genavelstaar!, ik heb wel wat beters te doen'. Als christen denk je daar misschien achteraan: ik weet nu wel dat ik slecht ben. Moet ik daar me zelf daar steeds opnieuw van overtuigen? Daar wordt je toch hopeloos van?
Maar Paulus schrijft hier niet: toets jezelf! Maar toets je zelf, beproef jezelf, of Jezus Christus in jullie is. (5). Paulus zet je niet voor de spiegel om je hopeloze zelf te zien. Nee hij vraagt: toets jezelf op de aanwezigheid van je Heer Jezus Christus in je. Dat is heel wat anders. Hij vraagt te letten op de Hoop die in je leeft…
Beste broer, beste zus, kun je van jezelf zeggen dat de Heer Jezus Christus in je leeft? Dat zijn leven het jouwe steeds meer gaat stempelen? Begin je al op hem te lijken? En hoe ver ben je inmiddels gevorderd?
Paulus durfde dat wel van zichzelf te zeggen.
Oh oh denken we dan, daar heb je het al. Nóg een reden waarom wij zo’n hekel hebben aan zelfonderzoek. We worden niet alleen hopeloos van onszelf, maar ook van anderen! Als je dat samen met anderen doet, zoals vanmorgen. En je praat daar met elkaar over. Dan denk je al snel, wacht maar af, zo meteen gaan we elkaar de maat nemen. Zul je zien, zit je met elkaar in de kring en dan hoor je broers en zussen over hun geloof spreken en je voelt jezelf wegsmelten. O nee, daar kan ik niet aan tippen.
De gemeenteleden uit Korinte zouden dat ook van Paulus kunnen vinden. Maar Paulus maakt heel duidelijk dat hij hen de maat niet wil nemen, maar verder op de weg helpen achter Jezus Christus aan.
Tegelijk daarmee brengt hij nog iets naar voren. Toets jezelf op het doel dat je Heer met je heeft. Hij wil je van het kwade naar het goede brengen (7). Hij wil je in een beter leven brengen. Hij wil je sterk maken door Gods kracht.
In Paulus’ woorden klinkt een geweldige belofte door. We bidden dat u zich zult beteren (9) betekent: we bidden dat jullie compleet en rijp mogen worden. God wil jullie door zijn Zoon sterk en heel maken! Sta je er open voor? Want dat is wat je gevraagd wordt. Wil je dat van Hem ontvangen? Je hoeft jezelf niet te bouwen, er wordt je alleen gevraagd om er voor open te stellen dat je Heer Jezus Christus je leven bouwt. (Als je nat wilt worden moet je in de regen gaan staan, daar zijn waar Christus is)
Broers en zussen, als je naar jezelf kijkt, voel je vaak alleen maar kleiner worden.
O, er is zoveel tekort. Dat weet je maar al te goed. Maar als je jezelf toetst op de aanwezigheid van de Heer Jezus Christus in je leven, op het werk dat Hij in je leven doet. Dan kun je opgelucht ademhalen. Want Hij heeft een geweldig bouwplan, (regenboog = hoopvol) dat Hij Zelf gaat uitvoeren in jouw leven. In onze levens. Wil je dat van je Heer ontvangen?
Laten we onszelf vanmorgen op die manier toetsen , laten we op zoek gaan naar Christus in onszelf! Komen we met Hem al dichter bij het goede? Zien we het groeien? Bewegen vol Hoop in de richting van een rijk en compleet leven?
Da’s net zo leuk, als naar de bouw van je nieuwe huis gaan kijken! Steeds meer kunnen ontdekken van het geweldige bouwplan van je geestelijke huis!
Daar wordt je wel eens onrustig van (alles blijft in beweging), maar dat is heilige onrust
En heilige onrust brengt je samen met je Heer naar een beter leven
En daar kun je blij mee zijn, toch…
Amen
.jpg)