Missionair 4 Wat is ons Missionair Peil? Mat. 25,31-46

Bewogenheid

Kijk! Dit is de stapel kaarten die wij rondom het overlijden van mijn vader gekregen hebben. Veel van die kaarten zijn van jullie afkomstig. ’n Dierbaar stapeltje voor ons, dat ik nu eens even kan meenemen om het te laten zien. De handdrukken, de mailtjes en de bezoeken zitten er nu even niet bij, maar je kunt het zo gemakkelijker te laten zien.
Zo ziet een bundel bewogenheid eruit. ||Papiergeworden bewogenheid |
Op zo’n moment dat je afscheid moet nemen is dat heel belangrijk voor je.
‘Je bent niet alleen, wij denken aan je! En wij bidden voor je’
Je ziet het veel meer in onze gemeente: hele muren vol bewogenheid.

Muren vol met een liefdevolle boodschap, die ook dankbaar ontvangen wordt:
dat weet ik, dat hoor ik mensen dan zeggen. Ze zijn er blij mee.
Dat bewogen meeleven met elkaar, hebben we niet van onszelf. Het is ons wel eigen geworden, maar het is door de Vader, de Zoon en de Geest in ons wakker gemaakt. Dat komt met onze verlossing mee: die hemelse liefde kust die van ons weer wakker. Nu het eenmaal wakker is, trekt God het als het ware uit ons naar buiten. Hij doet een appèl op ons: Heb Mij nou dan ook lief, heb je naaste vanaf nu dan ook lief. Dit stapeltje is dus eigenlijk ‘doorgeefliefde’: wij geven de liefde die we van God kregen weer aan elkaar door. En weet je, het is soms nog wennen om het te geven, maar het ontvangen doet ontzettend goed! Dat is zeker! Zo hóórt het, dat voelen we. ‘Doorgeefliefde’, houdt dat even vast. Ik wil het daar verderop nog eens over hebben. Het is nl. weer een stap verder op ons missionaire pad. 

De route en het vervolg 

Waar waren ook al weer gebleven op dat missionaire pad? We zijn begonnen (op startzondag) met het voorbeeld van een missionaire kerk. Die eerste gemeente in Jeruzalem was een wel zeer aantrekkelijke gemeente. Binnen enkele dagen worden duizenden lid. Dat heeft te maken met de manier waarop die gemeenteleden met elkaar omgaan. Ze hebben veel voor elkaar over en dat maakt indruk!
Hoezo missionaire kerk?, hoor ik iemand vragen. Stáát dat dan ergens in die tekst? Nee het woord is van ons, maar de gedachte niet! Die kwam al eerder bij de Heer Jezus vandaan.

Net als Israël vroeger, is het nieuwe volk van de Heer bedoeld om een licht voor de wereld te zijn: een inspirerend voorbeeld van het Koninkrijk van God.
En we geven met elkaar sowieso een beeld af. Net zoals de steden op de bergen in Israël niemand kunnen ontgaan. M.a.w. je bent missionair of je het wilt of niet. Mensen krijgen toch wel een indruk van ons. Daarom sta op en schitter! Kies er voor om licht (door) te geven.
Uit de eerste brief van Petrus –dat was de derde preek- wordt duidelijk dat dit zelfs de hele reden van onze verlossing is. Dat ons geschitter niet naar ons zelf maar naar God verwijst. En dat dit precies de bedoeling is.

….eigendom van God ‘om’ de grote daden te verkondigen van Hem die jullie uit het duister in het licht geroepen heeft. Onze verlossing draait om God! Niet om onszelf zoals wij ook wel eens denken.
We krijgen een dubbele opdracht: 1.met elkaar een hechte gemeenschap te zijn waarbinnen God kan wonen als in de tempel vroeger En 2. om in die tempel net zoals als de priesters vroeger dankbaar offers te brengen die bestaan uit een nieuw leven voor God.
Broers en zussen wij worden geacht met elkaar onze nieuwe levens aan God te offeren.
Dat leverde me de vraag op: ‘Wat moet ik hier concreet mee?”
En dat brengt ons op het tekst voor deze zondag Mat. 25,31v en op de themavraag: ‘Wat is ons Missionaire Peil?’

Laatste oordeel
Je zou dit kunnen beschouwen als de aankondiging het meest indringende functioneringsgesprek uit de geschiedenis van de mensheid! Maar nou niet eens betreffende ons werk –dat bij ons wel veel aandacht krijgt-, maar over het leven. Wat voor mensen zijn jullie geweest, is de vraag. En dat gaat nogal wat dieper.
Daaruit moet toch duidelijk worden wat schitteren voor God is, wat dat nieuwe leven, nu concreet betekent. (Concrete is Engels voor beton… ons idee moet beton, harde werkelijkheid worden)

Wij kennen dit gedeelte als ‘het laatste oordeel.’ In de geschiedenis van de kerk is daar veel over nagedacht, kijk maar eens wat je daarvan kunt zien in de oude kerkgebouwen
We zien – je ziet het toch voor je- onze Heer Jezus terugkomen: een overweldigend schouwspel groots, stralend, diep indrukwekkend. Dat zit hem niet in de in ganzenpas voorbijstampende militairen, maar in de aanwezigheid van de Koning Persoonlijk. Je merkt aan alles dat dit de Heer Jezus is (Hij is de Mensenzoon en spreekt over de ‘door mijn Vader gezegenden’)
Op dat moment zien we alle volken uit de hele wereld voor zijn troon samen gebracht worden. En wat tot op dat moment in één wereldsamenleving met elkaar werkte, reisde en communiceerde enconsumeerde, wordt op die dag definitief in twee groepen gesplitst: voor de gelegenheid schapen en bokken genoemd.
Op zich een heel gewoon beeld in Israël: schapen en bokken liepen vaak samen in de weide maar voor de nacht werden ze weer uit elkaar gehaald. Zodat de meer kwetsbare bokken warmer onderdak gebracht konden worden. Een noodzakelijke scheiding. Net zoals deze een noodzakelijke scheiding is. Maar deze is indrukwekkender: want na deze komt er geen volgende dag. Deze is definitief. Mensen gaan definitief uit elkaar.

Voor de eerste luisteraars is dit is een schokkende boodschap hoor. Want er ontstaan hier niet de groepen die men in de tijd had verwacht: Israël tegenover de heidenvolken. Israël blijkt niet meer als geheel vanzelfsprekend voor het Koninkrijk van de Vader bestemd (34). Niet meer als volk vanzelfsprekend tot de door mijn Vader gezegenden te behoren. En dat is in die tijd –vlak voor de kruisiging- nogal een schokkende boodschap.
Maar broers en zussen, voor ons is het ook een confronterende boodschap: het zijn ook geen voor ons bekende groepen: kerkelijken en onkerkelijken bijv.
Het is dus niet de groep waarbij je hoort die beslissend is of je bij de ‘door de Vader gezegenden’ (34) of bij de ‘vervloekten’ hoort (41) die de Heer Jezus nooit meer wil zien. Het is dus denkbaar dat de scheiding –als binnenkort deze dag aan zou breken- hier ook dwars door onze gemeente zou lopen, want alleen je kerklidmaatschap is niet beslissend! Maar wat dan wel? 

Beoordelingscriteria 
Het gaat over het
* (x6) Voeden van hen die honger hebben (35)
* Lessen van de dorst van hen die dorst hebben
* Opnemen van allochtonen
* Kleden van hen die dreigen te verkleumen (36)
* Omzien naar zieken
* Bezoeken van gevangenen

Dat is verwarrend! Wordt je er nu alleen maar op beoordeeld of je hebt meegewerkt aan een betere wereld? Maar waarom moest de Heer Jezus dan sterven? Heeft dit niets met Hem te maken? Maar als je nauwkeurig leest dan ontdek je dat de Heer Jezus het hier steeds over zichzelf heeft. Hij is de behoeftige die hulp nodig had (ik had 35/36). En als de wereldsamenleving daar verbaasd op reageert: maar we hebben u nooit in deze omstandigheden ontmoet?, dan legt Hij uit dat zijn broers en zussen wèl in die omstandigheden waren (40).
Wie zijn dat dan die broers en zussen? ‘Ieder de wil van God doet’, zegt Jezus in Mar. 3,35. En als je weet dat Hij hier tegen zijn leerlingen spreekt, dan besef je dat het hier gaat over zijn volgelingen. De apostelen voorop en al de anderen in hun voetspoor. Al die mensen die er in de loop van de eeuwen met de persoonlijke boodschap van hun Heer op uit zijn gegaan naar de wereldsamenleving als geheel. Ze komen met hun boodschap kennelijk in de meest moeilijke omstandigheden terecht. Maar dat hebben ze er voor over: honger, dorst, allochtoon worden in een ander land, kou, gevangenschap, ja ze offeren zelfs hun gezondheid er voor op het evangelie te kunnen boodschappen. Broers en zussen zo is het ook bij ons gekomen: met roeibootjes over de Noordzee uit Engeland en daarvoor uit Ierland: de boodschappers waren in gevaar, koud, en verkleumd stel ik me zo voor, vóór ze onze kust bereikten Zij hadden er alles voor over: Willibrordt en Bonifatius

Koning Jezus beoordeelt je op de vraag: hoe heb je mij ontvangen toen ik je kwam opzoeken? Want in die boodschapper kwam ik je zelf opzoeken! Heb je het evangelie, heb je hen, heb je Mij, met blijdschap aangenomen. Dat laat je zien aan de manier waarop je met mijn boodschappers, liefdevoller, mijn broers en zussen, bent omgegaan. 

Nederlands Missionair Peil
Broers en zussen, ik moet stoppen, de preek wordt te lang. Maar er is zoveel over te zeggen. Wat is nu de boodschap voor ons? Is die boodschap: bereid een welkom voor jullie eigen predikers? Nou je hoeft ons niet in persoonlijke zin in de watten te leggen, maar je wordt er wel op beoordeeld hoe je met hen meewerkte. Want hun Heer heeft zich aan hen verbonden.
En als je Hem op deze manier ontvangt, wordt je zelf een volgeling van je Heer die doet wat de wil van God is. En ben je zelf één van de broers en zussen geworden. Met een boodschap: en dat blijkt het doorgeven van Gods liefde te zijn met volle inzet: je offert er, als het moet, je levenskwaliteit voor op: honger, dorst, je vertrouwde thuis en je riskeert als het moet je vrijheid ervoor en je gezondheid.
Dat zijn andere prioriteiten dan die wij vaak hebben. We zouden het van jongs af aan moeten leren aan kinderen als Sarah, Yerah en Mathijs. Dit is het belangrijkste. Voordat allerlei andere belangen de plaats in nemen!
Alles voor de boodschap. Maar weet je, - en dat is de troost- wat je nu opgeeft wordt je vergolden bij het laatste oordeel: ‘Kom gezegenden van mijn Vader, neem deel aan het Koninkrijk dat altijd al voor jullie bestemd was.’ 

En al doende ontdek je dat dit kostbare evangelie doorgeven in feite Gods liefde doorgeven is. Dat je dit doet met je nieuwe leven voor God! Een leven waarin je oog hebt voor hen die tekort komen, voor allochtonen die geen thuis hebben, voor hen die ziek zijn of vastzitten vanwege hun zonde.
Deze kaarten zijn een bundel doorgeefliefde zei ik zonet.
Laten we dit niet alleen aan elkaar doorgeven, maar ook naar anderen exporteren. Van ‘doorgeefliefde ‘exportliefde’ maken.

Als je een missionaire gemeente ergens aan wil meten, zijn we het of niet.
dan merk je dat aan de concrete liefde die wij als gemeente uitstralen…
Wat betekenen wij voor onze omgeving. Voor de Gelderse vallei?
Dichterbij voor onze eigen woonplaatsen?
Merken ze door ons al iets van het Koninkrijk? Zijn wij een ansicht (kaart) van het Koninkrijk? Wat exporteren wij concreet als gemeente naar de mensen om ons heen? 

Daaraan kun je ons missionair gemeente zijn meten.
Net zoals er een Nieuw Amsterdams Peil is aan de hand waarvan je de waterhoogte kunt bepalen. Zo zou er ook een Nationaal Missionair Peil moeten zijn waaraan je kunt meten, hoe het er missionair voorstaat. Minimaal moeten men iets onze de liefde kunnen merken nadat wij onze Heer Jezus in ons midden opgenomen hebben.
En daarin kunnen ervaren dat wij nu ook zijn volgelingen zijn.
Broers en zussen hoe zou ons niveau wij het volgens dat NMP? 

Amen.